سید علی اصغر در سال 1260 شمسی از یک خانواده مشهوردینی در روستای صلوات اباد از توابع سنندج تولد یافت. دوران کودکی رادر دامن پر مهر  والدین ومناظر بدیع ومفرج زادگاه خود سپری نمود . در عنفان جوانی از مظاهر طبیعت الهام گرفت .وبا اوایی زلال تر از اب چشمه ها و لطیف تر از پر گلهای نیلوفر به نغمه خوانی پرداخت.شیوایی لحن وموزونی ومحزونی صدای سید چنان دلنشین و گیرا بود که اهالی منطقه وی را داوود  ثانی لقب داده بودند.

سید نظام الدین پدر سید علی اصغر که خود از مردان مشهور دینی بود سید را به شهر اورد  ودر مسجد دار الحسان به مکتب شیخ عبد المومن پدر ایت الله مردوخ شپرد تا از محضر ایشان کسب فیض کند وقرائت صحیح قران را بیا موزد سید سالیان درازی از عمر خود را به فراگیری قران پرداخت و بعد از مدتی در قرائت استادی بی نظیر شد. چنانکه اوازه او از مرز ها در گذشت و بنا به روایتی یک بار نیز جهت قرائت قران به مصر دعوت شد ولی به دلیل ناخوشی پدر از رفتن صرف نظر کرد پدر بارها اورا از خواندن در ملا عام منع و سر زنش کرده بود و سید با کمال احترام در جواب پدر گفته بود: انچه نعمت خداست به همه تعلق دارد و نباید انرا از خلایق دریغ کرد و اگر خواندن الحان از روی حقیقت و دستی به جانب معنویات باشد مانند صدای پرندگان خالی از محرمات خواهد بود.

حاج سید عبد الا حد بابا شهابی پسر بزرگ سید که حدود هفتاد سال دارد میگوید: مرحوم پدرم با وجود اینکه هرگز نزد استادی تعلیم ندیده بود مع الوصف عموم دستگاهها و مقامات موسیقی ایرانی را می شناخت  و انچه را می خواند یا موسیقی اصیل کردی بود و یا خود بر اساس موسیقی اصیل کردی می ساخت واجرا می کرد اشعاری هم که می خواند  یا اشعار فولکلور متداول محلی بود و یا از دیوان شاعران مانند مولوی کرد وفایی مهابادی  یا طاهر بگ  جاف و یا بابا طاهر همدانی انتخاب می کرد انچه از صدای سید و نحوه اجرای اهنگهایش مشخص است این است که سید به طور مسلم موسیقی ایرانی را می شناخته است اما چگونه ودر کجا و با چه امکاناتی به این شناخت رسیده است جای بحث و گفتگو است چون رسانه های گروهی در ان زمان وجود نداشته اند طبق نوشته اقای عباس کمندی چون در ان زمان وقبل از رفتن سید به تهران سنندج مدت یکسال تبعید گاه عارف قزوینی شاعر و  ترانه سرای معروف ایران بود و چون عارف به منزل خوانین سنندج رفت و امد داشت  مسلما صدای سید از نظر عارف مکتوم نمانده و احتمالا جلساتی با هم داشته اند و چون با توجه به نوع تحریرات صدای سید وشباهت ان به  اهنگهای عارف قزوینی به احتمال قوی سید موسیقی را از عارف اموخته ویا حد اقل نحوه صوت پردازی سید بدون دخالت عارف نبوده است  و اگر غیر این باشد سید خود ابداع کننده این سبک در موسیقی کردی است .

نحوه پرداخت تحریرات ریز و مکرر وکش دادن صدا در نهایت جمله ها مختص خود سید علی اصغر است و این سبک خوانندگی بجز در زادگاهش صلوات اباد محل ومکان دیگری در کردستان ندارد استاد سید علی اصغرکردستانی اهنگهای  اصیل کردی زمان خود را به سبک خود خوانده است وبا تحریرات ریز صدا بر ملودی انها افزوده است اهنگها عبارتند از صدای زیر وبم(سه گاه )  غم انگیز(شعر بابا طاهر(  یار غزال(بیات ترک) زردی خزان(بیات ترک) و غم انگیز(افشاری)  کورته بالا (دشتی)و دردی هجران و رفیقانی طریقت و نابی هی نابی وهر وه ک بازو بن  که بعضی از این اثار توسط خوانندگان فعلی باز خوانی شده است از جمله کاست زردی خزان کاری از ارسلان کامکار و قسمتی از کاست فلک باخه وان با صدای سید جلا ل الدین محمدیان و نیز تصنیف های دردی هجران و رفیقانی طریقت و هر وه ک با زو بن را در این اواخر خواننده بسیار توانا زنده یاد استاد حشمت اله لر نژاد اجرا کرده  که در خور تحسین می باشد

ساز های که سید علی اصغر را در تمام اهنگها همراهی کرده اند  عبارتند از تار  کمانچه فلوت و ضرب صفحات سید بعد ها در بین متنفذین کردستان پراکنده و به مرور زمان به علت دست به دست شدن تعدادی از ان از بین رفت و مابقی که حدود 13 اهنگ است  بعد از تاسیس رادیو سنندج در سال 1327 جهت استفاده عموم کپی برداری شد.واقعآ جای تأسف دارد که اثار ضبط شده سید علی اصغر اینقدر اندک می باشد.

استاد علی اصغر کردستانی خواننده بزرگ واز افتخارات مردم کرد نشین در سال 1315 شمسی در زادگاهش روستای صلوات اباد چشم از جهان فرو بست اما صدای گرمش تا ابد نوازش گر گوش و جان مردم کرد زبان خواهد بود از وی دو پسر و دو دختر باقی مانده اند که به بابا شهابی معروفند.

استاد سید علی اصغر هنگام اجرای تصنیف و آواز تا حدی میتوانستند فرکانس صدای خود را بالا ببرند که بنا به گفته بعضی ها حتی شیشه را نیز شکسته است.

استاد محمد رضا شجریان نیز یکی از عاشقان سید علی اصغر میباشد و بارها به تحسین صدای استاد سید علی اصغر پرداخته است.استاد شجریان البومی را نیز تحت عنوان ساز خاموش به عشق استاد سید علی اصغر در سال 1384 همراه حسین علیزاده و کیهان کلهر و همایون شجریان اجرا کردند و تصنیفی را که سید علی اصغر خوانده بود(غه مگین و دل په شیوه م)بار دیگر خواندند.

استاد شجریان در این باره میگوید

بنده هر چند هیچ وقت علاقه زیادی به بازخوانی آثار محلی یا فولکلوریک ایران با اشعار شاعران فارسی زبان نداشته ام و معتقدم که موسیقی محلی باید با اشعار محلی همراه باشد و حتی در صورت تنظیم جدید باید فضای موسیقایی آن منطقه در تنظیم جدید وجود داشته باشد.  ولی در این میان، سید علی اصغر کردستانی را نمی توان خواننده ای صرفا" محلی تصور کرد. با وجود اینکه آثار زیادی از ایشان به جای نمانده، ولی با وجود همین چند اثر کم هم پیداست که ایشان خواننده ای بوده اند که بر ردیف موسیقی ایرانی تسلط داشته و آثارشان کاملا" در دستگاه های موسیقی ایرانی ساخته شده است.

به همین جهت بنده بازخوانی این اثر توسط استاد شجریان را کاری پسندیده می دانم. و خوشحالم که استاد شجریان در اجرای این اثر نهایت دقت و وسواس را به خرج داده اند. البته افراد دیگری مانند کامکارها، عزیز شاهرخ و ... آثار استاد کردستانی را بازخوانی کرده اند. که نمونه موفق ُُُآن آلبوم زردی خزان با تنظیم ارسلان کامکار و آواز بیژن کامکار است.ُ